Vivo

Regie

Het kleurgebruik was mooi, en de verschillende achtergronden, van een moeras tot Miami by night, waren mooi in elkaar gezet, maar voelden vaak als een willekeurige nagedachte. De opvolging was wat onnatuurlijk en geforceerd. Kirk DeMicco heeft hard samengewerkt met Roger Deakins, de Oscar winnaar voor 1917 en Blade Runner 2049 maar ook cinematograaf voor Fargo, The Shawshank Redemption, O Brother, Where Art Thou?, Prisoners en Sicario. Ik denk dat hij de grootste reden is dat er meer stijl is dan inhoud in de film, en dat er minder aandacht was voor de logische ontwikkeling van scènes en meer voor de juiste belichting op elke plas water. Het kruit was misschien ook snel verschoten met de oner in het begin van de film, waarbij een gevoel opgewekt had moeten worden van echt live een optreden zien. Dit werkte wel om me in de film te krijgen, maar diezelfde aandacht leek te verslappen in latere delen van de film.

Acteerwerk

Een aantal mensen deden hard hun werk. Hoewel ik haar karakter vaak iets te ver vond gaan op het irritatieniveau deed Ynairaly Simo het erg goed. Ze zong fijn en ze had op de goede momenten wel echt de essentie van een hyperactieve pre-teen vast. Lin-Manuel Miranda doet het vooral goed tijdens zijn liedjes, want er zijn weinig mensen die op zijn manier en met zijn ritme de raps hadden kunnen doen. Hier merk je ook dat hij de muziek zelf heeft geschreven, want het past helemaal bij hem.

Script

Het plot was eigenlijk te dunnetjes voor een hele film. Er gebeurde veel dingen met veel kleur op beeld, maar dit maakt nog geen boeiend, diepgaand en gelaagd verhaal. Het is prima voor kinderen, maar het ontbreekt de film aan de Disney-esque aandacht voor de ouders die de film meekijken. De muziek was goed geschreven, en daar hangt de film ook van aan elkaar. De liedjes lijken bedacht voor het plot, en de rest was meer bijzaak. Ik had wel gelezen dat er hele nummers last-minute zijn bijgeschreven. Dit voel je ook wel in de film. Het is dus niet strak geschreven en van tevoren uitgedacht. Er leek meer ruimte te zijn voor creatieve expressie in het midden van de film. Dit werkt volgens mij beter bij toneelstukken en musicals, waar je elke avond aan de kunst bij kan schaven tot het een hoger niveau bereikt, maar voor een film maak je daarmee meer rommeligheid.

Bron: Slash Film, Sony Pictures Fandom, The Wrap