Embedded Files
The Happytimes Murder s
Plot
Ex-agent Phil Phillips (Bill Barretta), nu een privé-detective, komt er tijdens een onderzoek achter dat verschillende mensen uit zijn persoonlijke verleden worden afgerekend. De moorden lijken steeds in verband te staan met elkaar, en Philips moet noodgedwongen samenwerken met zijn voormalig partner Connie Edwards (Melissa McCarthy) om erachter te komen wie er achter de moorden zit.
Wanneer wil je de film kijken?
Wie een ‘volwassenere’ versie van Sesamstraat wil kijken kan ik de film aanraden, daarnaast is het ook een prima detective film. Voor een nog veel verkniptere versie waarin de Muppets gepersifleerd worden zou ik eerder Meet the Feebles opzetten van Peter Jackson.
Recensie
Hoewel The Happytime Murders in principe een goed verhaal heeft, en een prima film-noire vertelt, is het uiteindelijk een middelmatige film die in de promotie veel meer belooft dan het waar kan maken. Het verhaal vindt zich plaats in een wereld waar stoffen poppen samenleven met mensen, en ze gezien worden als tweederangs burgers. Dit is geen slecht idee, maar absoluut niet origineel. Het krijgt van mij daarom de Pelikaan award: een prijs die ik uitreik voor een prima concept, eerder al beter gedaan. Je hebt Who Framed Roger Rabbit, wat letterlijk een detectiveverhaal is in een wereld waar kindvriendelijke wezens tot leven zijn gekomen. Je hebt Meet the Feebles, waarin we achter de schermen kijken van een soort Muppet show maar alle poppen seks hebben, verslaafd zijn of gruwelijk doodgaan. In Team America: World Police zien we poppen die in staat zijn grof geweld te gebruiken en seks met elkaar te hebben. Deze film lijkt deze concepten samen te proppen zonder echt door te gaan in het concept. Het detective element is prima, en ik had zonder problemen een film zonder poppen kunnen zien met hetzelfde plot, maar de zogenaamd harde humor is eigenlijk best wel mild. Het heeft geen politieke satirische elementen zoals Team America, en probeert niet zo gruwelijk en uitdagend te zijn als een Meet the Feebles. Daarnaast mis ik vooral de passie die zo’n film zou moeten hebben. Ik wil graag zien dat er mensen een film echt heel graag wilde maken, en dat ze lol hebben gehad bij het maken van, in dit geval, een komedie die het randje opzoekt. Jammer genoeg hebben ze vooral het idee gehad van de film en het plot, en hebben ze het meeste van de gesproken humor af laten hangen van improvisatie op de dag zelf. Als je geen Ryan Reynolds hebt dan werken die grappen niet echt, want Melissa McCarthy is geweldig grappig en goed in improviseren, maar niet in de vieze/seksuele hoek. Dus matige komedie, zielloos uitgevoerd, onorigineel concept, maar wel een prima onderliggend verhaal.
4.6/10
4.6/10
Spoiler analyse
Regie
De beelden waren prima, en de uitvoering met de poppen was ook een mooie combinatie van special effects en praktische poppen op de set. Ik zou niet willen zeggen dat het baanbrekend is, en ik denk ook niet dat de uitvoering op de set altijd even goed was. De reactie van acteur Leslie David Baker, die vaak nogal leeg reageerde en verkeerde ooglijnen hield, vertellen me dat de manier waarop Brian Henson de acteurs en poppen samen liet werken niet echt heel goed was. Het is echt een matige film voor de zoon van Jim Henson, maker van de Muppets, die hiermee een soort kritiek op zijn vader lijkt te uiten. Hij heeft het die knap neergezet, maar de echte lol zag ik niet terug op het scherm.
Acteerwerk
Melissa McCarthy heeft een probleem, en jammer genoeg ééntje die niet bij haar persoonlijk ligt. Ze wordt vaak gecast in een film waar veel improvisatie vereist is. Dat is niet gek, want haar werk bij SNL alleen al laat zien dat ze slim is, goed kan schrijven en ook prima op een dag meerdere spontane grappen eruit kan gooien. Het probleem ligt daarom vooral bij de regisseurs en editors die haar grappen en de manier waarop ze gebracht worden niet echt kunnen verkopen. Er zijn regisseurs die haar timing wel goed snappen, zoals Paul Feig die Spy regisseerde, waarin zowel McCarthy als Jason Statham erg goed uit de verf kwamen. Hij maakte ook The Heat en Bridesmaids, waar van mijn part hetzelfde voor geldt. Wat daar goed in werkt is de toon en een aantal straight karakters die neutraliserend werken voor de komedie. De balans was er. Feig heeft ook Ghostbusters geregisseerd, en hierin raakte hij die balans kwijt. Hij liet iedereen te veel improviseren en daardoor was er slechts één stijl van komedie en dat maakte de film redelijk toondoof. Ditzelfde probleem heb je in The Happytime Murders, aangezien de hoofdrolspelers duidelijk willekeurige kleine monologen mogen bedenken op de dag zelf, en dat draagt niet bij aan een film waar genoeg balans is. McCarthy werkt het beste als ze een goed geschreven script krijgt, met daaromheen ruimte voor een aantal korte geïmproviseerde momenten. Met te veel vrijheid moet ze de hele film dragen, en dat lukt vaak niet.
Script
Het script zit in principe goed in elkaar. Ik vond de laatste twist onverwachts en dat had ik niet gedacht toen ik begon aan de film. Dat we al vroeg in de film meerdere keren de moordenaar zien, en dat niet direct kunnen koppelen, is dan wel een sterk element. Als je terugkijkt dan klopt het hele plan ook, en de motivatie van de moordenaar is ook geloofwaardig. Wat ik al eerder zei, een heel goed idee voor een film zonder die poppen en de geforceerde humor daaromheen.
Page updated
Google Sites
Report abuse