Sonic the Hedgehog 2
Plot
Nu Sonic (Ben Schartz) bij zijn nieuwe familie in is getrokken op aarde probeert hij zijn rol in de wereld te vinden. Hij wil graag een superheld zijn, maar zijn vriend en vaderfiguur Tom (James Marsden) vertelt hem dat het lastiger is om een held te zijn dan hij denkt. Als Tom en Maddie (Tika Sumpter) op vakantie gaan naar Hawaii wordt Sonic bezocht door zijn aartsrivaal Eggman (Jim Carrey) die een nieuwe interdimensionale bondgenoot heeft gevonden in Knuckles (Idris Elba). Met de hulp van een nieuwe vriend Tails (Collen O’Shanussy) moet Sonic proberen uit de handen van Eggman te blijven, terwijl hij ook de kwade plannen van Knuckles moet tegengaan.
Wanneer wil je de film kijken?
Het waren veel felle kleuren op het scherm zonder echt verhaal en zonder logica. Als je kinderen twee uur wil vermaken werkt het wel, maar ook daar zijn veel betere films voor te vinden. Het is niet echt de moeite waard om te kijken, en de eerste Sonic zou ik eerder aanraden.
Recensie
In de eerste vijf minuten kwam ik erachter dat dit een film is om je hersenen bij uit te zetten. Elke film heeft zijn eigen realiteit, en als kijker moet je een beetje meegaan in die logica om je te vermaken. In Sonic the Hedgehog 2 daarentegen breekt de film de hele tijd zijn eigen logica, en dat voelt voor mij als lui en afleidend. Er zijn veel boeiende dingen die je zou kunnen doen met de verschillende krachten van de interdimensionale wezens in de film, maar er wordt gekozen voor makkelijke pogingen tot humor die nauwelijks verband hebben met elkaar. De film is daarnaast ook nogal lang, zodat kinderen hun aandacht er niet bij kunnen houden. Dit werd duidelijk toen het enthousiaste jongetje naast me in de bioscoop in slaap viel, terwijl hij in het begin helemaal in de film zat. Ik vond de acteurs eigenlijk allemaal prima hun werk doen, en de beelden waren soms heel mooi geschoten, maar het verhaal was oppervlakkig en saai. De motivaties van de karakters ontbraken vaak, en dingen gebeurde vaak alleen als een opzetje voor een grap. De actie in de laatste akte was ook vooral niet boeiend en was geen bevredigend einde voor de lange opbouw hiernaartoe. Jim Carrey als Eggman was leuk, al ging hij soms misschien iets te ver in improviseren, en de stem van Sonic had een geweldige komische timing waardoor sommige zwakke grappen wel echt gered werden. Ik vond het niet de moeite waard, maar wie weet zijn er wel fans van Sonic die hier van kunnen genieten.
Spoiler analyse
Regie
Regisseur Jeff Fowler was wat mij betreft niet echt gefocust, en de toon van de film sprong van hot naar her. Er waren veel ideeën in de film, maar eigenlijk was er geen enkele goed uitgevoerd. De kleine komische scènes werkte vaak wel, maar de grotere actie en de epische schaal waarom sommige scènes moesten werken vond ik nogal zwak. Er is ook een heel vreemd middenstuk, waarin de film ineens veranderd in een slechte romantische komedie met alleen menselijke karakters. Dit had niets met het plot te maken, en voelde als een volledig andere film. Dat geldt ook voor de dance-battle in het midden van de film, die nogal lang doorging en de film verder helemaal uit zijn ritme haalde. Dat soort toonswisselingen laten wat mij betreft zien dat Fowler een relatief nieuwe regisseur is die meer ervaring heeft met visual effects dan met regisseren. Er was veel mooie beeldvulling, maar er ontbrak een strakke visie voor het verhaal.
Acteerwerk
De acteurs deden het prima. Ik denk dat Idris Elba als Knuckles redelijk slaperig al zijn zinnen in heeft gesproken, en dat zijn karakter pas in de laatste scène echt tot zijn recht kwam, maar hij deed het niet onverdienstelijk tegenover Ben Schwarz als Sonic. Schwarz heeft veel energie, geweldige timing en brengt Sonic echt tot leven. Hij doet niet helemaal zijn eigen stem en maakt er wel een karakter van, wat het deste teleurstellender maakt dat het script hem geen ruimte gaf om zijn talent echt tot zijn recht te laten komen.
Jim Carrey deed zijn werk goed als Robotnik, en kon weer fijn fysiek zijn werk doen. Het is jammer dat hij niet veel tijd had met Lee Majoub, want hun chemie was zeer sterk. Het is wel jammer dat Carrey soms te ver ging met improviseren. Hij gaf duidelijk veel materiaal aan de regisseur, maar die wist niet tijdig te knippen waardoor sommige scènes wat te lang doorgingen. Je hebt iemand nodig die een improvisatie scene tijdig stopt.
Alhoewel Shemar Moore en Natasha Rothwell het niet slecht deden in deze film zaten ze jammer genoeg op een vierde plotlijn die niet echt nodig was voor de film. Ze gingen trouwen, en toen bleek dat de man eigenlijk een FBI agent was die undercover was. Dit is een prima premisse voor een film, maar niet deze film. Dat is wel zonde, want het emotionele moment tussen de twee bij de onthulling was best nog wel aandoenlijk en oprecht.
Script
Mensen die geen plan hebben voor een duidelijk narratief moeten geen film meer krijgen om deze inspiratieloosheid in te ontdekken. De film heeft drie schrijvers, en het voelde voor mij alsof die alle drie een stukje film schreven en daarna aan elkaar plakten. Er zijn meerdere plotlijnen die nergens naartoe gaan. Knuckles is op zoek naar een smaragd, maar er wordt nooit verteld waarom. Tails houdt Sonic al jaren in de gaten, maar waarom? Als je nieuwe karakters toevoegt aan een franchise moet je wel een beetje logische redenen verzinnen. Verder zou het de schrijvers hebben geholpen om telkens te denken vanuit de logica van het universum, en dan een oplossing bedenken. Als je een karakter hebt die sneller is dan het licht, dan zijn nijpende situaties zoals een lawine niet echt een probleem. Sonic had die makkelijk voor kunnen zijn. Als je een doolhof laat navigeren door iemand als Eggman, met een vliegende auto, waarom vliegt hij er dan niet overheen. Dat het een kinderfilm is betekent niet dat je niet na hoeft te denken over logica of causaliteit. Als Pixar, Disney en Sony Animation dit allemaal goed kunnen en daarmee films maken voor zowel volwassenen als kinderen, dan kun je dit soort rotzooi niet meer schrijven.