Nicolas Cage

Komt Nicolas Cage ooit nog terug op de A-list?

Kijkend naar de zijn meest recente films onderzoek ik Nicolas Cage. Er zijn genoeg dingen over de man te vertellen, maar ik vraag me vooral af of hij ooit nog het punt van zijn carrière zal benaderen van de midden jaren '90. Face/Off, Leaving Las Vegas, The Rock en Con Air, kwamen allemaal binnen drie jaar uit en maakte Cage een echte Hollywood filmster. Natuurlijk had hij nog meer goede rollen door de jaren heen, ver verspreid over de jaren heen, maar het merendeel van zijn werk is toch matig tot slecht. Cage lijkt kwantiteit boven kwaliteit te nastreven, en daarom kun je er niet meer van op aan dat je een goede film gaat zien als je de tekst ‘Starring Nicolas Cage’ in beeld krijgt. Wat je wel kan zeggen is dat er een grote kans is dat je vermaakt zal worden. Ik kijk naar de laatste films van Cage, de rede waarom hij een achtbaan van een carrière achter zich heeft, en probeer antwoord op de vraag te krijgen: Hoe gaat de loopbaan van Cage er in de komende jaren uitzien?

Cage of Chistmas past

Er zijn een paar interessante elementen aan de loopbaan van Cage, met name vanwege zijn privéleven. Cage heet eigenlijk Nicolas Kim Coppola, en is de neef van Francis Ford Coppola. Hij is afgestudeerd aan de UCLA School of Theater, Film and Televisio, en veranderde zijn naam in Cage (naar Marvel superheld Luke Cage) toen hij kleine rolletjes kreeg in films van zijn oom en niet wilde dat er geruchten over nepotisme de ronde zouden doen. . Hoewel er een serie van goede films in zijn verleden liggen, in de jaren ‘90 was hij zowel kritisch als financieel een lieveling in Hollywood, lijkt hij nu ja te zeggen tegen elk project dat hij tegenkomt. Hij heeft twee Oscar-nominaties gehad, waarvan hij met Leaving Las Vegas won als beste acteur. Toch kwam hij terecht in het B-film circuit, met bijvoorbeeld The Wicker Man en Vampire’s Kiss. Kijkende naar deze films kun je nog beargumenteren dat Cage voor een alternatieve/indie/cult route koos, maar snel werd het duidelijk dat hij steeds meer goedkope en matige films ging doen.

Nicolas Cage is excentriek en niet goed met geld. Dit is te zien aan zijn indrukwekkende lijst met miljoenen-kostende spullen, waar hij bijna zijn hele USD 150 miljoen aan film inkomsten aan uit heeft gegeven. Onder de boeiende “investeringen” vinden we: een strandhuis in Californië van 25 miljoen, twee kastelen in Europa, een eiland, in de Bahama’s, een 3-meter hoge graftombe, gekrompen pygmee hoofden, van een spookhuis, een octopus van USD 150.000, het allereerste Superman stripboek, en een dinosaurus-schedel t.w.v. USD 276,000. Toen bleek dat hij hier niet al te veel belasting over betaalde, moest hij een kleine USD 14 miljoen terugbetalen aan de belastingdienst. Zelf geeft hij de schuld aan zijn business management, maar hij moest hoe dan ook meer terugbetalen dan hij had, en was dus financieel aan de grond.

Er staan op dit moment 100 afgeronde filmrollen op de naam van Cage op IMDb, met nog vijf in de pijplijn. Dit is wel binnen de verwachting voor Cage, want hij werkt non-stop. Elk jaar komen er tussen de twee en vijf nieuwe films bij. Er zijn twee redenen dat Cage nu dus zo veel werkt. Ten eerste moet hij geld blijven verdienen om de belastingdienst terug te betalen, en ten tweede wil hij meer werken om zich niet te vervelen en daardoor verkeerde beslissingen te maken. Tegen The Guardian zegt hij dat hij een beter man is als hij structuur heeft en kan werken, en dat geloof ik.

Cage of Christmas present

Op dit moment heeft Cage een redelijke hit/flop ratio. Van zijn nieuwste films moet ik zeggen dat Pig me blij wist te verrassen, en dat Nic zich hier verschrikkelijk mooi weet in te houden. Om acteren boeiend te houden probeert hij vaak over de top te reageren, en meer te geven aan emotie dan echte mensen zouden geven. Volgens mij begint dit in Vampire’s Kiss. Die film zou niemand zich meer herinneren als hij niet helemaal los ging in de film, en nu hebben we er zelfs een meme aan overgehouden.

Hierdoor blijft ook voor publiek de volgende rol van Cage niet te voorspellen. Hij noemt deze overdreven stijl zelf een vorm van Duits Expressionisme, en hij is zich zeker bewust van de reputatie die hij heeft na al deze gekke rollen. Toch denk ik dat hij iets te vaak “ja” zegt tegen films. Het is prima als je in een film als Willy’s Wonderland wil spelen, zeker als Five Nights at Freddy’s een populaire game-franchise is, maar het is gewoon een slechte film met een laag budget en een slecht script. Zelfs Cage kan daar weinig aan doen, ook vanwege een groot gebrek aan tekst voor zijn karakter.

Nee, Cage heeft zijn stem nodig. Dit laat hij goed zijn in zijn animatie-rollen. Hij speelde een leuke Spider-Noir in Spider-Man: Into the Spiderverse, maar ook zijn stem in The Croods werkt prima, en ik vind het mooi voor hem dat hij EINDELIJK Superman kon spelen in Teen Titans: GO! To the Movies. Hij wil gewoon een superheld spelen, en hij heeft ook wel eerder auditie gedaan voor Superman, maar toen is hij het niet geworden. Hij heeft niet voor niets de eerste Superman strip gekocht, en zichzelf naar een Marvel held vernoemd. Natuurlijk speelde hij wel in Ghostrider, maar dit lijkt toch niet echt op de klassieke soort held die hij wil spelen. Hij kwam het dichtst bij het spelen van een superheld in Kick-Ass, en ironisch genoeg was dit een man zonder krachten die alleen deed alsof hij een held was. Dit komt misschien iets te dicht bij de echte waarheid.

Als actieheld heeft Cage het niet geweldig gedaan. In de National Treasure films werd hij goed gebruikt als acteur, en speelt hij een homage aan Indiana Jones, maar al die slappe actie rollen in films als Prisoners of the Ghostland, of Jiu Jitsu, zoals Cage ze nu maakt zijn niet de moeite waard. Hij moet zijn eigen ding kunnen doen, maar dan wel met een slimme regisseur en een goed budget. Er moet iemand achter de camera zitten die zegt: “Dit moet je wel doen, en dit niet. Dit gaan we wel gebruiken, en dit laten we op de snijvloer.” Als je hem niet tegenhoudt gaat een acteur als Cage te diep, en raast hij als een orkaan over het scherm. Je moet een middelmatige film als Vampire’s Kiss hebben en die opleuken met Cage, of dus een serieuzere film als Pig smaak geven met Cage. Als je vreemd op vreemd stapelt krijg je iets als Color Out of Space, en daar zit ik in ieder geval niet op te wachten.

Cage of Christmas future

Vooralsnog staan er redelijk wat projecten op zijn programma, waarvan een aantal in post-productie die naar verwachting dit jaar uitkomen. Ik denk dat The Unbearable Weight of Massive Talent heel goed voor hem kan zijn. Hier speelt hij zichzelf, en kan hij laten zien dat hij met een knipoog naar zijn eigen leven en carrière kan kijken. Dit doet me een beetje denken aan Jean-Claude van Damme die zichzelf speelde in JCVD of John Malkovich in Being John Malkovich. Regisseur is Tom Cormican, die wel weinig films heeft gemaakt, dus ik hoop dat het goed uitpakt.

Verder komt The Retirement Plan dit jaar uit. Tim Brown is regisseur en schrijver, en heeft net als Cormican weinig ervaring, maar ik hoop dat hij Cage in toom kan houden, vooral met een sterrencast waar Ron Perlman, Jackie Earle Haley en Ernie Hudson ook in stralen. Als ik de omschrijving lees, ben ik vooral bang dat ze te serieus gaan doen, maar als ze de komische route inslaan koop ik direct mijn kaartje.

Wat denk ik en wat hoop ik dat Cage gaat doen in de nabije toekomst? Hij zal nog zeker een stuk of veertig films maken voor hij dood is denk ik. Hij is duidelijk een workaholic en iemand die met hagel schiet waardoor hij toch wel eens raak zal schieten. Ik hoop dat hij zich vooral gaat focussen op stemwerk en films als Pig, of eventueel films zoals National Treasure en af en toe misschien een Ghostrider. Hiermee zou hij weer wat financiële successen kunnen behalen en tegelijkertijd zijn status als Hollywood A-lijst weer terugwinnen. Ik geloof, op basis van zijn goede werk, dat hij echt het recht heeft om nog een paar boeiende en positief erkende films neer te zetten. Dit ligt wel aan hem natuurlijk, dus hij moet gewoon leren minder ja te zeggen en langere/grotere projecten op te pakken in plaats van vijf kleine per jaar.