Spider-Man: No Way Home

Regie

Het grootste probleem met de film zit hem in de regie. Jon Watts heeft zijn stijl en toon van de eerdere Spider-Man films wel meegenomen naar de nieuwe titel, maar lijkt zich vaak in te moeten houden en er wordt veel gesneden in de film. De actie is minder scherp in beeld gebracht dan ik zou willen en soms worden emotionele momenten korter gehouden dan je zou willen. Dat verklaar ik door de grote hoeveelheid karakters die in de film tot hun recht moesten komen en het Marvel management dat toch ook wel een vinger in de pap zal hebben gehad in de edit. Normaal zou ik zeggen dat een film ook niet drie tot vier uur lang kan zijn, maar dat hebben Infinity War en Endgame ook gedaan. Multiverse of Madness belooft tevens om een erg lange film te worden, dus misschien had hier ook wat meer de tijd genomen kunnen worden. Voor de rest is de film redelijk strak. Er wordt wel echt veel gedaan door Watts om verschillende verhalen voor verschillende karakters goed uit te werken en dat waardeer ik enorm. Hij heeft misschien één van de zeven ballen die hij moest jongleren in de film laten vallen. Dat vind ik een hele prestatie.

Acteerwerk

Tom Holland als Spider-Man deed het geweldig. Hij heeft zijn toon in de rol goed te pakken en je geeft echt om een jongen die het even allemaal teveel wordt. De dood van Aunt May raakte me dan ook diep, vooral als de camera op het gezicht van Holland blijft staan. Ook kan ik niet genoeg goede dingen zeggen over zijn voorgangers, Andrew Garfield en Toby Maguire. Ze zaten weer volledig in die wereld en gaven zo veel emotionele diepgang aan hun versie van Peter Parker. Ik kan bijna niet geloven hoe goed Andrew Garfield zijn rol oppakte, waarmee hij de kritieken op zijn twee films helemaal weggeveegd heeft wat mij betreft. Toen hij achter MJ aansprong, en hij zichzelf kon verlossen van de schuld die hij voelde voor het verlies van Gwen, werd er een verhaallijn afgesloten uit een andere filmreeks van acht jaar daarvoor. Het is bijna niet te vatten hoe mooi ze dat hebben gedaan, en ook daar kwamen er weer tranen in mijn ogen.

Ook terugkerende slechteriken Willem Dafoe en Alfred Molina waren geniaal. Dafoe staat altijd hoog op mijn lijstje van must-see acteurs. Ook hier presenteert hij weer zijn subtiele en kwalitatieve acteerwerk met een duidelijk verschil tussen zijn maniakale Green Goblin en een kwetsbare Norman Osborn. Als hij uiteindelijk wegvliegt zonder masker en hij zijn karakteristieke, getekende gezicht zijn werk kan laten doen wordt de Goblin alleen nog maar enger. Alfred Molina heeft een grotere rol dan de andere schurken van het stuk en zet zijn gelaagde acteerprestatie uit Spider-Man 2 door. Jamie Foxx was verder prima, maar ik vroeg me wel af of Lizard en Sand-Man wel echt op de set hebben gestaan of later toe zijn gevoegd met CG.

Oude bekende van de MCU Happy Hogan (Jon Favrau) was weer erg leuk en had in de eerste scenes met Aunt May (Marisa Tomei) vooral goeie chemie. Benedict Cumberbatch deed zijn ding als Dr. Strange prima, en wist ook wanneer hij zich enigszins terug moest trekken om de film niet te druk te maken met de grote hoeveelheid acteurs die al op het scherm waren. Dus hoofdrollen en bijrollen waren allemaal zeer sterk uitgevoerd.

Script

Over het verhaal ben ik zeer te spreken. De haast onmogelijke taak om een coherent narratief in elkaar te draaien met daarin twee Avengers, twee Spider-Men uit eerdere franchises, vijf schurken uit eerdere verhalen en een multidimensionale plotlijn die zich uitstrekt in de MCU. Dit is bijna magie. Er zitten zeker wat mindere momenten in de film, en soms had iets beter uitgelegd kunnen worden, maar je moet er toch deels vanuit kunnen gaan dat je publiek een bepaalde basiskennis heeft over de film waar ze naar gaan kijken tegenwoordig. De gesprekken tussen de Peter Parkers zijn aandoenlijk en voelen heel oprecht en eerlijk aan. De wetenschapsmontage waarin ze samen in een lab aan de gang gaan, en het gesprek op het vrijheidsbeeld, waren emotioneel en gaven alle Peters een duidelijke stem en persoonlijkheid. Andrew Garfield pakte vooral de tekst geweldig op. De gespreken over dood, over hoe zwaar het is om een superheld te zijn en de raad die de oudere Peters konden geven waren allemaal hartverwarmend. Het was sowieso een warme film, met een ander gevoel dan eerdere superheldenfilms. Niet vaak zie je de reactie van Tom Holland in deze film: Laten we proberen mijn tegenstanders te genezen. Dat was ook een geweldige vondst, want dat maakt van Peter een echte held. Dat hij naïef blijkt komt daarmee nog harder aan ook. De schrijvers verdienen dus alle lof deze keer.