Regie

Marcus Nispel gebruikt vooral veel donkere beelden, met intense close-ups, en een matige soundmix. Muziek is te hard, en de dialogen voelen niet op hun plek in de film. Er kwam redelijk wat later opgenomen tekst in de film voor, en ik kreeg af en toe het gevoel dat de film origineel volledig in vreemde talen gesproken zou zijn. Een Amerindiaanse taal en een oud Noorse taal. Later in de film kan Nispel besloten hebben de film half in Engels te doen, en daarom is er af en toe ongemakkelijk nieuwe tekst over de oude geplakt. Maar dat zijn slechts vermoedens. De actie was zeer rommelig opgenomen, en de close ups zorgden dat ik niet wist wat er aan de hand was. Je ziet drie shots, dan is er iemand dood, en dan doe je weer drie shots. Vooral in de tweede akte, als er volop actie is, kan deze niet boeien omdat de tijd en choreografie niet boeiend zijn. Het kan er ook aan liggen dat de beelden erg donker zijn. Bijna monochroom, en ik snap waarom Nispel dit heeft gedaan. Hij is een tekenaar, en wilde proberen de barbaren zo groots en dreigend mogelijk neer te zetten. Als bewegende schaduwen, dreigend donker. Maar daardoor kan je bijna niet zien wat er eigenlijk gebeurt, en verliest de film aan kracht. Na deze film heeft Nispel nog drie films geregisseerd, waaronder de remake van Conan the Barbarian en Friday the 13th. Allebei nogal matig, en allebei typisch voor de 00s. Het was een reliek van zijn tijd, en goed dat hij met pensioen is.

Acteerwerk

Er was weinig sprake van echt acteerwerk, maar Carl Urban deed het verdienstelijk en zijn actiescènes kwamen redelijk overtuigend over. Jammer dat deze kapot geknipt zijn. Ook kreeg hij gewoon weinig te doen, en moest hij voornamelijk stoïcijns spelen. Ik had gehoopt op wat meer passie en conflict in het karakter. Zijn bloed en gekozen familie komen samen, en wat doet dat met een man.

Script

Dingen gebeurden om het gebeuren. Er waren twee boeiende truukjes in het script, het terugkeren van de pop en het gebruik van de lawines, maar verder was er weinig sprake van een echt verhaal. Niets werd uitgediept, behalve het idee dat je een eigen identiteit in het leven moet kiezen. Die les had Carl Urban als Ghost al heel vroeg door, dus er was eigenlijk geen ontwikkeling meer nodig voor hem. Daarna was het geen mysterie wat er zou gaan gebeuren: invallers dood maar Ghost mag blijven leven. Saai en ongeïnteresseerd in de cultuur die het probeert te laten zien. Geschreven door mensen met een vaag idee over wat vikingen en indianen zijn, maar geen verder onderzoek wilden doen.