Belfast

Regie

Er blijft iets vreemds aan de voorkeuren van Kenneth Branagh. Hij houdt gewoon heel erg van Dutch angles, maar ook mensen schieten van onderen en beelden op de kop houden. Dit doet hij zelden in Belfast, maar het valt wel op. Hij deed dit veel vaker, zonder directe aanleiding, in Thor. Leuk dat er een kleine hint is richting zijn toekomst omdat Buddy, die op heb is gebaseerd, een Thor stripboek leest. Verder waren de beelden mooi gedaan, en vooral kleurgebruik in film en toneel waar de rest zwart-wit was is leuk gevonden en geeft mooi aan hoe de fantasiewerelden van gespeelde werkelijkheid voor Buddy kleur geeft aan een zwart-wit bestaan. Het tempo zat er goed in, en er werd leuk gesneden in de film zodat grappen goed uitkwamen en je nooit te lang blijft hangen in een saaie scène. De predikant was hier een leuk voorbeeld van. Buddy klaagt over de kerk, Pa zegt dat katholieke kerken erger zijn omdat ze handelen uit angst, en de predikant komt vol in close-up in beeld terwijl hij schreeuwt over de hel. Dat soort details waren erg leuk. Toch zijn er hardere dramatischere momenten in de film, zoals het begin waarin een jongen met een afvalbakdeksel en een houten zwaard tegenover een menigte rellers met molotov cocktails komt te staan. Dit wordt later nog een keer gedaan in de confrontatie tussen de vader en zijn oude vriend omringd door ME. Mooie beelden, en mooi bedacht als balanspunt voor de verder luchtige toon. Ik denk ook dat de liefde voor Belfast van het scherm afspatte, en dat Branagh ook echt de film had gemaakt voor de mensen van Belfast. Het komt eerlijk en mooi over.

Acteerwerk

Vooral de opa vond ik heel goed opvallen. Acteur Ciarán Hinds heeft in verschillende films en series gespeeld, maar is nooit echt groot geworden. Dat is wel zonde want hij kan echt wel heel goed acteren. De manier waarop zijn karakter omgaat met een terminale ziekte en het beste uit zijn leven en relatie met kleinzoon wil halen is mooi om te zien. Ook de moeder was heel goed en vol ingetogen emotie gespeeld. Altijd proberen om controle te houden terwijl ze eigenlijk de hele tijd op breken staat. Heel goed neergezet door Caitriona Balfe.

Ook Jamie Dornan doet het goed als de vader. Iemand die zijn best doet om zijn gezin te onderhouden terwijl zijn hart kapot gaat om elke week weer weg te gaan. Ook de kleine jongen Buddy (Jude Hill) was erg leuk, en niet irritant zoals ik vreesde in het begin van de film. Hij blijft natuurlijk en onschuldig de hele film door, en bindt het verhaal en de stijl mooi aan elkaar. Als hij te wijs zou doen dan denk ik niet dat zijn perspectief had gewerkt voor de film, maar nu paste zijn acteerstijl perfect.

Judi Dench was zeker prima, zoals je van haar gewend bent, maar ik weet niet of de Oscar nominatie terecht was. Zo speciaal was het nou ook niet.

Script

Een slimme keuze in het script was schrijven vanuit de kinderen en niet de volwassenen. Kinderen zijn bezig met dingen waar kinderen altijd druk mee zijn, en beleven de wereld anders dan volwassenen. Dat de ouders alleen Pa en Ma heten, en je alleen Granny en Pop voor de grootouders als namen kent, helpt bij dit gevoel enorm. Er wordt weinig stilgestaan bij het conflict en de politiek daaromheen, en in plaats daarvan praten kinderen hoe je katholieken eigenlijk kan scheiden van protestanten op basis van uiterlijk of naam. Heel onschuldig, en daardoor juist krachtig. Kenneth Branagh is hier heel goed in bescheiden schrijven en inhouden. Hij is niet belerend, maar je leert wel degelijk iets over het conflict.