The Tragedy of Macbeth

Regie

Ondanks dat het de eerste keer is dat Joel Coen solo is gegaan, omdat Ethan op dit moment geen films meer wil maken, is dit een geweldige en schitterend gestileerde film. Licht en schaduw worden prachtig gebruikt om de monochrome beelden tot hun recht te laten komen, en de film blijft bouwen aan de sets. Verder in de film kom je dieper in de waanzin van Macbeth en worden de sets uitgebreider, zie je meer mensen in beeld, en verdwijnt het minimalisme. Dat was zeer sterk gedaan, en leek te insinueren dat met meer zorgen en meer problemen de wereld drukker wordt. Verder sterk waren de moordscène waar de twijfel van Macbeth eeuwig lijkt te duren, en de fabelachtige manier waarop de drie feeksen steeds in beeld worden gebracht. Ook het terugkerende thema van de druppel, eerst het bloed en later het water, was heel mooi in beeld gebracht. Het constante druppelen was de constante herinnering voor het koppel Macbeth aan de moorden die ze hebben gepleegd, en dreunt in hun hoofd door als een oorlogstom. Dit zorgt uiteindelijk voor hun waanzin, en dat was echt een mooie vondst. De film is heel erg de moeite waard, puur voor de ontwerpen en de strakke regie alleen.

Acteerwerk

Vooral Frances McDormand als Lady Macbeth was geweldig in deze film. Onlangs zag ik The French Dispatch waar ze weinig te doen kreeg, maar hier heeft ze een homerun te pakken. Het is niet alleen snelle teksten en woorden opdreunen zoals in The French Dispatch, maar elke zin bracht McDormand de emotie geweldig over. Vooral haar waanzin deed ze heel erg mooi, in de laatste akte.

Denzel Washington was tevens zeer sterk. Ik heb hem nooit in een rol gezien die hij ook op het toneel had kunnen uitvoeren, en ik vind Washington als toneelspeler geniaal. Hij is stil waar het moet, schreeuwt waar het moet, en maakt van Macbeth een driedimensionaal getergd persoon. Hij heeft wel één tik die me op is gevallen, en ik waarschijnlijk nooit meer niet kan zien: Zijn hoofd gaat in een enkele zin vaak van knikken naar schudden. Het voelt een beetje als een gewoonte van hem die er niet meer uit zal gaan, maar ik werd er een beetje door afgeleid. Het is wel een effectieve tic, want hij accentueert daar heel mooi zijn zinnen mee.

De cast zat verder vol met goede acteurs en actrices, zoals Alex Hassell als Ross, Brendan Gleeson als Duncan, maar ook relatieve jonge acteurs Harry Melling en Corey Hawkins als Macduff en Malcolm deden hun rol eer aan.

Script

Ik weet niet zeker hoeveel van de tekst herschreven is door Joel Coen, maar het tempo van de tekst lag zeker zeer hoog. Dit maakte de film soms wat onoverzichtelijk voor mijn smaak, maar het vertelde wel alle vijf de aktes van begin tot einde. De laatste twee aktes waren mogelijk wat kort door de bocht, en voelde soms wat afgeraffeld, maar dat is niet heel anders in het originele verhaal.