the mitchells versus the machines

Regie

Het tempo was, net als de animatie, snel en soms wat chaotisch. Het zocht de grenzen op van gekkigheid en ongeregeldheid, maar ging nooit te ver. Regisseurs Mike Rianda en Jeff Rowe weten heel strak het verhaal te vertellen, en te timing van de grappen was onnavolgbaar. De illustraties doen denken aan een Into the Spiderverse, want het blijft uniek en brengt een hele eigen stijl. Het is niet een standaard soort Disney of Pixar film, en kan daarom confenties helemaal loslaten. De sfeer die de regisseurs neerzetten is te vergelijken met Scott Pilgrim vs. the World, waarin ook snel gesneden wordt, veel metagrappen en still frames worden gebruikt.

Acteerwerk

Ik vond de acteurs er echt uitspringen. De simpele vader Rick (Danny McBride) voelde echt als iemand die met wanhoop zijn familie probeert te bereiken, en moeder Linda (Maya Rudolph) brengt de “fun mom” echt tot leven. Dochter Kate (Abbi Jacobson) en zoon Aaron (Mike Rianda) zijn nerderig en eigenzinnig en gaan nooit de grens van irritatie over.

Script

Het idee is vrij simpel, maar de grappen zijn goed geschreven en elk karakter had duidelijk een eigen stem. Aan het einde was het grote gevecht misschien wat geforceerd geschreven, maar dat is het enige negatieve punt van het script. Het zat goed in elkaar, was goed te volgen en probeerde niet te complex te doen. Ondertussen zaten er ondertonen van anders geaardheid en technologische afhankelijkheid in, die nooit te prekerig voelde. Al met al dus gewoon erg goed.