Chip 'n Dale: Rescue Rangers

Regie

Wederom bewijst Akiva Schaffer dat hij een hele goede regisseur van komedies is. Hij deed verschillende SNL sketches en Lonely Island muziekvideo’s, maar ook grotere series als Brooklyn Nine-Nine, bioscoopwaardige komedies als Hot Rod en de mockumentary Popstar: Never Stop Never Stopping. Hij laat telkens zien dat hij goed is in het regisseren van komische timing in verschillende genres, en ook de semi-animatiestijl van Chip ‘n Dale gaat hem goed af. Er is geen moment verspilt, en grappen blijven op zowel de voor als achtergrond voorbijkomen, en toch is er altijd ruimte om als kijker om de grap op te nemen en te lachen. Veel regisseurs laten pauzes vallen voor een lach die ze verwachten, maar Schaffer weet het tempo er goed in te houden. De samenwerking met Adam Samberg is zeker een kracht, maar ik geloof ook wel dat hij meer projecten in zijn eentje prima kan dragen. Als je ziet hoe innovatief hij ook omgaat met actie, zoals een vechtscène tussen Captain Putty en Ellie, dan verwacht ik veel van hem in de toekomst.

Acteerwerk

Er zijn veel leuke cameo's, en de hoofdrolspelers doen het allemaal erg goed. Ik had iets meer willen zien van KiKi Layne, die als een ‘rookie-cop’ wel een beetje oppervlakkig werd gebruikt door de schrijvers. De John Mulaney rol was een hoogtepunt, en ik had ook het gevoel dat er veel van zijn eigen persoonlijkheid in de dialogen werd gebruikt. Mogelijk was er dan ook ruimte voor wat improvisatie hier en daar. Will Arnett blijft een favoriet van me, en ook Seth Rogen werkte naar verwachting goed.

Script

Het verhaal zelf is wat matig, maar ik geloof wel dat het niet noodzakelijk om de intrige gaat maar juist om de humor en de wereld die wordt gebouwd. Het leukste element van de film zit hem in de omgeving en de duistere onderwereld van de animatie-figuren met verschillende analogieën voor drugs, seks en mensenhandel. Toch worden er soms wel wat elementen minder uitgelegd, en zijn er wat gemakzuchtige elementen zoals het feit dat alle bootleg films gewoon in de achtertuin werden opgenomen terwijl eerder was uitgelegd dat stripfiguren verscheept werden naar het buitenland. Een raar detailtje die niet nodig was geweest. Toch, het was een leuke combinatie van komedie, licht satire en kleine kritieken op de sequalisatie en franchising in de animatiewereld.