Predators

Regie

Alhoewel er redelijk wat nieuwe ideeën gebruikt werden was regisseur Nimród Antal niet revolutionair in zijn aanpak. Het zat wel goed met het ritme, en de camera nam vaak genoeg wat meer afstand zodat je als kijker een duidelijk beeld kreeg van wat er aan de hand was. Er worden wat nieuwe wapens gebruikt door de Predators wat leuk is, en de cultuur van de buitenaardse jagers wordt iets verder verkent. Toch was het niet zo iconisch als het origineel, omdat het een hoog tempo wist vast te houden en niet de tijd nam om een onheilspellende sfeer op te bouwen. Het probleem met de Predator franchise is toch dat de jagers eigenlijk oneerlijk spelen. Ze jagen de prooi ontzichtbaar op, en daarna kunnen ze met hun schouderkanon iedereen en alles afschieten zonder veel problemen. Dat ze ooit verliezen is eigenlijk onrealistisch. Je wil eigenlijk een film zien waarbij de jagers technieken gebruiken die niet lijken op de technieken die mensen gebruiken. Iets meer innovatie, en iets minder rechtlijnig. De originele Predator werkte goed omdat het diepere lagen had, en iets wilde zeggen over machismo. Deze film wilde een karakterstudie zijn met enge jagers op de achtergrond, en iets meer zeggen over de verschillende soorten monsters en moordenaars op aarde. Het gaat ook in op overleven, en dat overleven niet altijd hetzelfde is als winnen. Daar is dan net weer niet genoeg ruimte voor genomen door Antal. Het karakter van Topher Grace bijvoorbeeld moest ineens een omslag maken en hij werd onverwacht de superschurk. Dat doet hij op een onrealistisch moment, en haalt een beetje de wind uit de zeilen van een spannende finale. Op dat element na vond ik het toch wel boeiend. Ik moet wel zeggen dat dit een zeer goede film is voor iemand die nauwelijks grote budgetten heeft kunnen gebruiken. Toch zijn de Metallica clips die Antal heeft geregisseerd zijn beste werk.

Acteerwerk

Er was een indrukwekkende cast gebruikt. Adrien Brody als een ultra gecontroleerde militair vond ik zeer goed gevonden. Hij is niet het macho type, maar is juist survival man die door elke situatie heen komt, met of zonder zijn team. Hij speelt altijd onderkoeld en stoïcijns, wat heel goed bij de acteur en het karakter past. De gekte die Laurence Fishburne daarentegen brengt geeft wat mooi contrast. Een overlever op een andere manier. Walton Goggins was ook leuk als een ontsnapte gevangene die vlagen van wanhoop mixt met een opportunistische vechtstijl. Hij speelt duidelijk iemand die zich kan aanpassen, en elke kans grijpt om zichzelf te redden. Topher Grace was in principe goed, maar de plottwist over zijn karakter kwam erg laat en voor mij zonder echte opbouw. Ik wist dat hij eigenlijk een seriemoordenaar was, maar zelfs toen ik extra oplette speelde hij zijn rol niet met een subtiele ondertoon. Dat had misschien ervoor kunnen zorgen dat de onthulling van zijn kwaadaardige bedoelingen niet zo willekeurig over was gekomen.

Script

In principe was elk figuur in de film goed uitgewerkt door Alex Litvak en Michael Finch, maar hoe ze gepresenteerd werden en hoe de interactie tussen de verschillende mensen tot stand kwam voelde niet echt natuurlijk. Het vreemde is dat we over de hoofdpersoon bijna niets te weten komen. We weten niet wat zijn achtergrond is, of hij familie heeft, waar hij voor vecht, en waarom hij zo gedreven is. Dat weten we wel van alle andere bijspelers, maar die krijgen slechts een paar zinnen om dit uit te drukken. Als we iets meer tijd hadden gehad met de verschillende personages, en misschien wat meer tijd hadden kunnen doorbrengen met Laurence Fishburn’s personage, dan had ik iets meer gegeven om de dood van veel van deze mensen.