Man of Tai Chi

Regie

Vooral in de tweede akte weet Keanu Reeves niet goed hoe hij het tempo hoog moet houden. Er is een montage waarin we zien dat Tiger Chen een bezorgers baan heeft, vecht in een legitiem en ondergronds toernooi, traint met zijn meester en voor zijn ouders zorgt. Hij moet wel 60 uur in een dag hebben om dit allemaal te kunnen waarmaken. Dat soort rommelige verhaalvertelling geeft weer dat Reeves niet echt iets heeft geregisseerd hiervoor. Hij had harde keuzes moeten maken en dingen moeten snijden. Dit was precies wat het karakter Tiger Chen eigenlijk ook had moeten doen in het verhaal, en dan hadden we als kijker kunnen zien waarom hij aangetrokken werd door de donkere kant van Tai Chi. Het voelde voor mij heel erg als een soort Star Wars film, waarbij de donkere en de lichte kant allebei hun plek hadden en Chen verleidt werd door de kracht van de duisternis die hem uiteindelijk corrumpeert tot hij zichzelf niet meer herkent. Dat vond ik vooral in de eerste akte een prima verhaallijn, maar daarna werd het steeds minder duidelijk hoe hij probeerde te vechten tegen zijn eigen interne furie en donkere kant, dus dat is verloren potentie.

Acteerwerk

Chen Lin-Hu was een prima hoofdpersoon voor een martial arts film, maar kwam niet altijd even goed uit de verf omdat er te veel van hem gevraagd werd in deze film. Ik geloofde het interne conflict niet echt, maar hij kon fysiek dan wel weer erg goed laten zien hoe hij zich voelde in zijn gevechten.

Keanu Reeves had zichzelf mogelijk niet moeten casten als de grote zakenman, en een Aziaat moeten inhuren hiervoor. Stoïcijns is hij altijd, en daarmee was hij ook prima als een dreigend element, maar hij deed een willekeurige schreeuw midden in het verhaal en zijn vechten was iets te houterig vergeleken met Chen Lin-Hu, waardoor het laatste gevecht niet heel boeiend was om naar te kijken. Dat zou natuurlijk juist de climax moeten zijn.

Script

In principe had er nog een keer extra naar het script gekeken moeten worden, en er hadden een aantal plotlijnen geschrapt moeten worden. Nu was er te veel aan de hand, en werd Reeves gedwongen om keuzes te maken waar hij niet ervaren genoeg voor was als regisseur. In principe was er niets mis met het verhaal zelf, maar het had iets strakker moeten zijn.