Push

Regie

Paul McGuigan kiest ervoor om effecten spaarzaam te gebruiken. Hierdoor worden de gevechten waarin telekinese en hersenspoelen gebruikt worden boeiender en spannender. De manier waarop de krachten verbeeld worden is ook vrij boeiend, al denk ik dat de special effects soms de balans tussen realisme en fantasie wat verliezen, maar toch blijft de toon in de hele film prima behouden. Er zijn genoeg spannende camerahoeken en het tempo van de film ligt hoog. Soms zijn de kleuren wat donker, maar dat past wel weer bij de stijl van de tijd. Ik denk dat McGuigan niet alleen een sterke film heeft neergezet, maar dat hij ook zijn tijd ver vooruit was wat betreft superheldenfilms. Hij heeft een regiestijl die makkelijk weg te kijken is, maar ook veel details heeft die uitnodigen om de film vaker te kijken en meer te analyseren. Er zitten duistere thema’s over zelfmoord en gedachtenmanipulatie in de film, maar toch is de toon niet te deprimerend en typisch voor een actiefilm. Dit is een balans waar moderne filmmakers in de gouden tijd van de stripboekenfilm nog moeite mee hebben. Toch jammer om te zien dat McGuigan vooral richting televisiewerk is gegaan, want ik geloof dat met Lucky Number Slevin en Push voldoende potentie was om hem een bekendere naam te geven in het actiefilm genre.

Acteerwerk

Vooral Dakotha Fanning als Cassie en Chris Evans als Nick sprongen er in de film uit. Hun chemie was voelbaar, en wanneer ze tegen elkaar speelden werd de film echt naar een hoger niveau getild. Misschien dat Fanning nog niet zo goed dronken kon spelen, maar verder vond ik ze allebei overtuigend. Chris Evans heeft een bepaalde onzekerheid die hij kan spelen, en ook tijdens actiescènes kan hij soms heel verbaasd reageren. Dit is een voorbode voor wat hij later met Captain America ook kon doen: emotie in een anders vrij standaard actiescène brengen.

Djimon Hounsou vond ik ook erg leuk als de zelfverzekerde overheidsagent die duidelijk sterker was dan de meeste mensen om hem heen. Door die onzekerheid heen zag je af en toe wat twijfels, en ik denk dat hij vaker ondergewaardeerd wordt. Regisseurs weten hem wel te vinden, want hij heeft in belachelijk veel grote films gespeeld, maar toch is hij niet specifiek een superster.

Script

Het script was goed en strak geschreven, met voldoende hints naar het universum waar de film zich in afspeelt, maar niet te ver doorslaat naar een film die alleen maar uitlegt hoe de wereld in elkaar zit. De dialogen zijn prima gedaan en voelen ook redelijk natuurlijk aan, terwijl ze wel veel werk doen in het vertellen over de superkrachten, overheid afdeling Division, onderwereld van Hong Kong en de situatie van de karakters. Ik had het gevoel dat de schrijver eigenlijk nog iets meer had willen doen met tijdreizen en een non lineaire vertelwijze, zo dacht ik telkens dat de film zou eindigen met de moeder van Dakota Fanning’s karakter die alle gebeurtenissen in haar hoofd heeft voorzien voordat ze zijn gebeurt zoals in bijvoorbeeld Next, maar dit bleek niet echt waar. Toch, ik denk dat de manier waarop de wereld uitgediept is onderbelicht is tijdens de film, en dat er veel meer films mogelijk waren geweest in dit universum.