Embedded Files
King Richard
Plot
Een gedreven vader uit de arme zwarte wijk Compton, Richard Williams (Will Smith), wil zijn dochters bekende en succesvolle atletes maken. Hij koos al voor hun geboorte de sport tennis, en schreef een 72-pagina lang plan uit om zijn dromen waarheid te laten worden. Richard vecht tegen zijn achtergrond als een zwarte Amerikaan en de vooroordelen die daarbij komen kijken om kosten wat het kost zijn dochters Venus en Serena aan de top te krijgen op zijn eigen manier.
Wanneer wil je deze film kijken?
Voor iedereen die geïnteresseerd is in tennis en de Williams zusters is het een boeiende film. Je moet vooral zin hebben in een underdog verhaal zoals je ze wel kent in Amerika.
Recensie
De film was een voor mij redelijk standaard. Hier en daar had je wat mooie momenten uit het leven van de Williams familie, maar bovenal was het een Amerikaanse sportfilm volgens het boekje: Iemand bedenkt dat hij/zij het helemaal anders gaat doen maar niemand gelooft het. Daarna zijn er een aantal tegenslagen waarna de doorzetter uiteindelijk toch wint. Sterker nog, de gekozen hoofdrol voor de vader vind ik hier eigenlijk een klein beetje vrouwonvriendelijk en raar. Twee zussen bereiken de top van hun sport, en de focus van de film over hun leven is voor de man die ze daar gebracht heeft. Dit is vast niet de bedoeling van de scriptschrijvers geweest, maar zo komt het wel over. Ik ben zelf niet te bekend met tennis, maar het underdog verhaal van de Williams zusters kende ik een beetje. Het is zeker een boeiend verhaal, en de film is ook daarom de moeite waard om te kijken. Regisseur Reinaldo Marcus Green maakte de tennis-scènes spannend en het zweet staat je in de handen bij het onvermijdelijke laatste duel van Venus tegen Arantxa Sanches Viario. Will Smith speelde heel goed, maar ik steunde Richard eigenlijk nooit tijdens de film. Ik kan mijn vinger er niet op leggen, maar ik vermoed dat de kijker sympathie moet hebben voor Richard en zijn methode. De film benoemt zelf in de dialoog dat het vaak lijkt alsof Richard het doet voor zichzelf en dat hij probeert zijn eigen onzekerheid via zijn dochters af te kopen. Later zegt hij dat hij alleen maar zijn dochters wil beschermen, maar de hele film krijg je wel het gevoel dat hij gewoon geen risico wil lopen om zijn eigen roem en glorie voorbij te laten gaan. Ik weet dus niet of dit Oscar-waardig is voor mij, maar de basis film is aan te raden en prima om, net als voor mij een gewone tenniswedstrijd, op de achtergrond aan te hebben op een regenachtige weekenddag.
6.9
6.9
Spoiler analyse
Regie
Reinaldo Marcus Green maakt een mooi uitziende film, en weet vooral het tennissen spannend in beeld te brengen. De beelden van de getto en de glitz en glamour van de tennisclubs stonden mooi tegenover elkaar en lieten zien van hoe ver de dames moesten komen. Toch zijn er wat kleine vreemdere elementen waar wat focus op had kunnen liggen. Hoe kan het dat een familie met vijf meiden een tweekamer huis heeft, maar wel genoeg geld voor de studie van hun oudste en de materialen van hun tenniskinderen? Hoe bestaat het dat ze tijd hebben om mee te gaan naar alle wedstrijden? Kleine vragen die nu zorgde dat de nadruk op de armoe waar de Williams in verkeerde nogal minimaal leek. Zo erg is het nou ook allemaal niet. De relatie met de buren vond ik ook een vreemde, en voelde alsof het alleen voor de frictie in het verhaal moest zorgen. Soms waren de deprimerende elementen in de eerste akte ook wat dicht op elkaar gestapeld, en daar verloor de film wat tempo en werd de kracht van deze momenten minder. Toch, goed gedaan verder.
Acteerwerk
Het is wel helemaal de Will Smith show. De dynamiek van de familie is toch ondergeschikt aan de wil van de vader, hoe goed de bedoelingen hierbij dan ook mogen zijn. Smith probeert ook niet echt om Williams heel sympathiek neer te zetten. Hij doet het heel sterk tijdens zijn monologen, maar hij geeft weinig ruimte voor zijn dochters. Hierdoor zijn Saniyya Sidney en Demi Singleton wat minder in beeld als Venus en Serena en krijg je minder het gevoel dat dit echte mensen zijn. Ze worden geleefd, en de druk die Richard ze oplegt voelt niet ondergeschikt aan de druk die ze zouden ervaren als ze jeugdtoernooien zouden spelen. Het hele koppige van Richard voelt niet als de enige echte oplossing, en het talent en het harde werk van de meiden wordt daarmee als ondergeschikt neergezet, waar ik een probleem mee heb.
Jon Bernthal doet het heel leuk, en is de meester van de reactiescènes. Eigenlijk vind ik hem sympathieker dan Richard, en het voelt ook alsof hij meer het beste voor heeft met de meiden dan hun eigen vader. De vader wil misschien dat de meiden alleen slagen als hij erbij betrokken is, en Rick Macci gelooft dat de meiden sowieso zullen slagen.
Ook Aunjanue Ellis doet het heel goed, en haar dialoog met Will Smith over het lot van hun dochters is voor mij het hoogtepunt van de film. Dan komen de familierelaties tot hun recht, en dan wordt zijn ware aard volgens mij ook onthuld.
Script
Het verhaal was nogal standaard sportfilm, met een underdog element en op basis van een waargebeurd verhaal. Het script was daarom redelijk van tevoren vastgelegd, en ik vond de details die Zach Baylin in het verhaal benadrukte niet echt goede keuzes. Een paar plekken voor extra conflict, een paar plekken voor melodramatische monologen, en weinig ruimte voor de echte hoofdrolspelers: Venus en Serena. Ik denk dat het script daarom het minste element is van de film, en met tweeënhalf uur is de film ook zeker te lang.
Page updated
Google Sites
Report abuse