Hamilton

Regie

Het minst aantrekkelijke element in de Disney+ versie van de musical is de regie. Er zitten een paar shots op het podium in, geschoten door Thomas Kail, maar die waren eigenlijk niet nodig om het verhaal goed te vertellen want dit is een volledig uitgedachte en uitgewerkte musical. De filmische elementen voegen daarom weinig toe, omdat de belichting, choreografie en blocking allemaal bedacht zijn om van een afstand te bekijken.

Acteerwerk

Over de acteurs is niet genoeg goeds te zeggen, dus ik hou het bij een beperkt aantal mensen. Lin-Manuel Miranda doet het heel goed als Alexander Hamilton, en vooral het verschil tussen akte 1 en 2 was erg sterk. De jeugdige maar licht-naïve energie verdwijnt in de tweede akte, waar de energie nog wel blijft bestaan maar Hamilton berekenender wordt. Zijn houding, dansstijl en kleding reflecteren dit allemaal. Eerder heb ik gekeken naar The Life of Louis Wain, waarin Benedict Cumberbatch iemand speelt die we zien van 20 tot 80. Waar die film tekortschiet is het behouden van karaktereigenschappen waardoor we weten dat we naar dezelfde persoon kijken, maar later in zijn leven. Dit laat Miranda hier wel perfect zien.

Leslie Odom Jr. doet het als Aaron Burr, zowel de verteller als de politieke tegenstander van Hamilton, ook heel goed. Zijn stem is te gek, vooral in The Room Where it Happens knalt hij eruit, maar ook zijn houding is geweldig. Hij speelt iemand met die zelfvertrouwen veinst en alles geeft om beter te worden, waar hij tegenover Hamilton staat die niets anders dan zelfvertrouwen en aangeboren talent heeft. De frustratie is daarom logisch en je ziet het in zijn ogen elke keer als hij een confrontatie heeft met Hamilton en probeert hem te slim af te zijn. Onzekerheid en opgevoerde bravoure.

De Schuyler Sisters Phillipa Soo en Renée Elise Goldsberry zijn heerlijk om naar te kijken, en bewegen zich sierlijk over het podium in grote jurken terwijl ze de sterren van de hemel zingen. Ze krijgen allebei hun eigen nummer, en daar gaan ze op een hele andere manier vol voor. Goldsberry kan belchen als geen ander en voelt ook als de meer ambitieuze zus, terwijl Soo een Disney prinses zangstem heeft en lieflijkheid uitstraalt. Allebei, verleidelijk en liefhebbend, passen ze perfect in hun rol.

Daveed Diggs moet wel de belangrijkste ontdekking zijn in de film, want hij speelt twee karakters helemaal geweldig. Marquis de Lafayette en Thomas Jefferson zijn volledig anders, maar vertegenwoordigen de invloed van Frankrijk op de Amerikaanse onafhankelijkheidsstrijd. De swagger waarmee Diggs de mannen weergeeft is aanstekelijk en maakt hem vooral als Jefferson een geducht tegenstander voor Hamilton. Jonathan Groff kan zijn ding doen los van de andere spelers, maar daarmee krijgt hij ook de ruimte om zijn King George een eigen invulling te geven. Chris Jackson speelt een sterke leider in George Washington, die duidelijk fungeert als vaderfiguur. Eigenlijk dus niets dan goeds in de hele cast.

Script

Het script is geniaal, vooral omdat het alleen maar uit zang bestaat. Ik denk dat de samenkomst van dans, zang en verhaal hier de perfecte balans heeft gevonden. Ik kan er eigenlijk niets op aanmerken. Er zitten historische fouten in, en er zijn creatieve vrijheden genomen omdat je het verhaal anders niet in zo’n korte tijd kan neerzetten, maar dit is wat mij betreft allemaal geoorloofd. Ik denk ook niet dat dit verhaal snel kan worden geëvenaard.