Pig
Plot
Rob (Nicolas Cage) is een teruggetrokken kluizenaar die in het bos met zijn varken naar truffels zoekt. Als zijn truffelvarken gestolen wordt gaat hij naar het nabijgelegen Portland om haar terug te vinden, en zijn verleden te confronteren.
Wanneer wil je de film kijken?
Als je van eten en koken houdt is dit een geweldige film. Het is minder Taken of John Wick dan de trailers doen vermoeden, dus het is niet voor wie een ongenuanceerde actiefilm wil zien.
Recensie
Na een relatief langzaam begin pakt Pig het tempo snel op. De trailer doet vermoeden dat er veel actie te zien zal zijn, maar dit is niet echt het geval. Nicolas Cage speelt voor zijn doen heel erg ingetogen. In een interview met ET over de film legt hij ook uit dat hij niet al te veel hoefde te acteren, en kon putten uit persoonlijke ervaringen. Die rust zie je terug op het scherm, als Cage de beschadigde, emotioneel uitgeputte kluizenaar speelt. De film wordt geen echte actiefilm, en soms loopt het wat stroef door de scènes heen, maar ik vond het erg sterk. Je volgt iemand met passie die alles verloren heeft, en ziet hem terugkeren in een wereld waar hij zich in geen 15 jaar meer thuis voelde. Toch herkennen mensen hem, en voel je het medelijden dat ze initieel voor hem hebben voordat hij met zijn onderliggende en verstopte hartstochtelijkheid mensen aan het denken weet te zetten. Verrassend goed voor een hedendaagse Cage film en zeker de moeite waard.
Spoiler analyse
Regie
De regisseur is Michael Sarnoski, die niet van heel veel bekend is maar wel de regie van de nieuwe A Quiet Place op zich zal nemen. Ik denk dat dit goed gaat werken, want de zwijgende scènes vol met mooie rustige plaatjes waren sterk gedaan. Het bouwen van een realistische wereld was ook goed gedaan, en ik geloofde dat de locaties en stad echt waren. Soms was de timing wat aan het horten en stoten, maar over het algemeen liep het goed door.
Acteerwerk
De echte held van de film was Nicholas Cage, en zijn subtiele acteerwerk. Hij kan dit nog wel, maar doet het veel te weinig naar mijn mening. Zijn stille scènes lieten zijn innerlijke pijn goed naar buiten komen, en ook de fysieke houding die hij aanneemt ziet eruit alsof hij onder iets gebukt gaat. De liefde voor een huisdier was ook heel aandoenlijk. Hij heeft zelf huisdieren gehad en verloren, dat zie je terug in de natuurlijke manier waarop hij die pijn kan spelen. Hij heeft zelf dus ook laten weten dat hij minder hoefde te acteren, en gewoon moest voelen. Dit zou hij toch vaker moeten doen, want als hij gaat acteren gaat hij vaak te ver. Zijn relaties met oude bekenden zijn ook mooi in beeld gebracht, en de manier waarop hij over eten praat voelt alsof je een chef hoort spreken. Hij heeft dan misschien een fotografisch geheugen, maar dat is het enige realistische element eraan.
Alex Wolff vond ik zeer vervelend toen hij op het scherm kwam, maar werd steeds beter naarmate de film vorderde. Hij is een arrogante en irritante gladde jongen, totdat hij met zijn vader en familie geconfronteerd wordt. Dan is hij steeds kleiner, onzekerder, en wil hij alleen maar goedkeuring. Dit was goed en subtiel gedaan.
Script
Het verhaal was simpel, maar wist heel goed dingen te verzwijgen. Het zou heel makkelijk zijn om een lang gesprek te hebben als Cage in zijn oude keuken staat, maar de relaties en de situatie wordt in natuurlijk dialoog uitgelegd. Over het algemeen was het dialoog goed en subtiel, behalve als het over eten ging en Cage ineens zeer poëtisch wordt, maar ook dat past wel goed bij het karakter. Ik zou toch wel graag zien dat Cage de tijd krijgt om zich een beetje op te knappen tussendoor, maar wie weet is de gedrevenheid en nood om telkens maar op te staan en direct door te gaan juist wel weer mooi.