Cyrano
Plot
Cyrano de Bergerac (Peter Dinklage) is snel van geest, beledigend grappig en slimmer dan goed voor hem is. Jammer genoeg heeft hij een fysieke afwijking, waardoor hij zijn dichtershart niet kan gebruiken om de liefde van zijn leven, Roxanne (Haley Bennett), het hof te maken. Hij vindt een manier om zijn woorden van genegenheid uit te spreken via Christian (Kelvin Harrison Jr.), die het tegenovergestelde probleem heeft van Cyrano: Zijn uiterlijk is beter dan zijn intelligentie. Hierdoor ontstaat er een liefdesdriehoek, waarbij Roxanne verliefd is op het uiterlijk van Christian maar het innerlijk van Cyrano.
Wanneer wil je de film kijken?
Voor liefhebbers van kostuumdrama’s en musicals is dit een goede film, maar als je van één van deze twee elementen niet gediend bent dan kun je deze film beter links laten liggen.
Recensie
Ik vond het een over het algemeen goede film, maar geen goede musical. Het zingen was voor mij het zwakste element van de hele film, en regisseur Joe Wright, bekend van Pride and Prejudice, Atonement en The Darkest Hour, kan beter kostuumdrama’s regisseren dan dat hij acteurs geloofwaardig kan laten zingen. Peter Dinklage is dan ook erg goed zolang hij niet hoeft te zingen. Zijn bas-stem werkt erg mooi in een ensemble, en er zijn zeker liedjes die hem goed liggen, maar voor solo-werk is het niet goed genoeg en het lijkt ook niet alsof hij een erg goede muziekbegeleider had tijdens het filmen. De actie vond ik wel verrassend goed want daar had ik niet veel van verwacht. Eigenlijk werkte de hele film voor me behalve de muziek, maar het zingen is een groot deel van de film en haalt het geheel flink naar beneden.
Spoiler analyse
Regie
Naast kostuumdrama’s kan Joe Wright ook goed actie regisseren. Hij heeft Hanna in 2011 gedaan, en laat ook in Cyrano zien dat hij snapt hoe de camera moet bewegen in actiescènes. Al het vechten verloopt zeer organisch en de choreografie is niet te uitgebreid en toch doeltreffend. Het musical element kwam wel slecht tot zijn recht in de film. De scène waarin Roxanne haar liefde voor “Christian” ontdekt door zijn brief, en ze zeer erotisch met de brief al zingend over haar lichaam wrijft, voelt een beetje viezig en de sensuele bewegingen lijken vooral erbij gehaald te zijn om de muziek wat visueels mee te geven. Ook de grootste dansen in het fort met alle soldaten die de binnenruimtes vullen terwijl ze met hun wapperende jassen schitterend synchroon bewegen voelt als een idee wat niet goed uitgevoerd kon worden. De choreografie voelt, in tegenstelling tot de actie, steeds geforceerd en geeft soms twee seconden weer van een onwaarschijnlijk indrukwekkende dans. Wright weet gewoon niet goed waar de camera geplaatst moet worden, en hoe de dansers en zangers goed in beeld gebracht moeten worden. De anders scènes zijn wel mooi opgenomen en laten zien dat Wright weet hoe hij een historisch stuk tot leven moet brengen. Een aantal anachronismes vind ik wel wat jammer, en aangezien het stuk ongeveer in 1650 moet plaatsvinden zijn er genoeg rare dingen te vinden in de film. Zo dicht de bakker over Pluto, ontdekt in 1930. Kleine gekke keuzes die soms wat afleidend kunnen werken.
Acteerwerk
Peter Dinklage is erg goed, en vooral de scène waarin Roxanne haar liefde verklaart is erg sterk. Zijn ogen verraden alle emotie die je kan voelen, en als het misverstand aan het licht komt voel je de pijn. Eigenlijk is het heel zonde dat de muziek niet perfect bij zijn stem past, want anders had hij hier echt kunnen stralen. Zijn actie was ook goed, al zag je af en toe de choreografie wel terug in zijn bewegingen. Het probleem van de zang werd ook erg duidelijk toen Ben Mendelsohn ging zingen. Verder was zijn schurkenrol prima vervuld.
Haley Bennet krijgt eigenlijk alleen als een lustobject wat te doen, al heeft ze wel wat pittige dialogen met Cyrano en laat ze duidelijk aan Christian zien dat ze erg slim is. Als een karakter wordt hier voor Roxanne alleen weinig mee gedaan. Ze is slim, maar heeft geen ruimte om er iets van te laten zien aan de wereld, en verlangt op één of andere manier naar ware liefde. De motivatie kwam er niet helemaal uit, maar ze speelde het verliefd zijn erg goed en de manier waarop ze op hoog niveau haast geniaal kon sparren met Cyrano was ook mooi.
Kelvin Harrison Jr. is de beste zanger van het stel, en speelt ook zijn rol met een bepaalde geloofwaardigheid. Je kan hem heel dom spelen, maar Harrison kiest ervoor om Christian net iets minder slim te maken dan Cyrano, maar niet dom. Daarom is het extra treurig als zijn liefde niet voor hem valt omdat hij soms stilvalt en niet altijd op een woord kan komen.
Script
Het script was erg slim en het taalgebruik erg treffend, maar de liedjes waren nogal matig geschreven. Carin Besser en Matt Beringer schrijven, naar eigen zeggen expres, zeer simpele muziek voor de spelers. Het idee is sterk: Je wil mensen alleen laten zingen als de emoties zo hoog oplopen dat je bijna barst in een musical, dus moet de tekst ook basaal en primitief zijn. Een pure vertolking van wat er omgaat in iemands hoofd. Voor een karakter als Cyrano werkt dat alleen niet, want hij is heel erg slim. Zijn innerlijke monoloog is niet simpel, dus kunnen de liedjes ook niet simpel zijn. We weten als kijker ook dat hij slimmer is dan zijn lyrics doen vermoeden, want hij schrijft poëzie en kan bijna rappend zwaardvechten. Een gemiste kans dus, want hier had een Lin-Manuel Miranda tekst of een Tim Minchin tekst wonderen gedaan voor het karakter. De muziek zelf was ook vaak te laag geschreven voor de acteurs die moesten zingen, waardoor hun stemmen wat slecht tot hun recht kwamen. Dit alles maakt het geen goede musical, terwijl voor de rest de dialogen en de teksten goed in elkaar zitten. Het grootste schrijfprobleem zat hem dus vooral in songteksten.