The Unbearable Weight of Massive Talent

Regie

Er waren een aantal interessante maar ook vreemde tijdsprongen in de film. De eerste keer was het afleidend voor me, als de CIA probeert Cage te overtuigen en terwijl het gesprek op de achtergrond doorgaat zien we Cage de missie al uitvoeren. Dit was een beetje schokkerig, maar als het later in de film nog eens gebeurt raak je als kijker gewend aan het process en is het minder storend. Ik vond het vooral mooi dat Tom Gormican de tijd neemt om de relatie tussen Cage en Javi te laten zien. Als kijker krijg je echt de opbloeiende relatie te zien, waarbij barrières tussen de karakters langzaam verdwijnen. De dubbele motieven van allebei deze mannen werkt daarom later ook goed, want ze hebben allebei iets te verbergen, maar desondanks kunnen ze elkaar vinden in hun gedeelde passie voor film. Het is moeilijk te geloven dat Gormican slechts één andere film heeft geregisseerd.

Acteerwerk

Nicolas Cage is altijd heel goed in het spelen van Nicolas Cage, en hier gaat hij nog een aantal stapjes verder. De film is een liefdesbrief aan de carrière van een uitzonderlijke acteur, en het lijkt me erg moeilijk voor iemand als Nicolas Cage om je niet gevleid te voelen. Ik vraag me af in hoeverre hij zijn eigen dialogen mocht aanpassen, maar het komt allemaal heel natuurlijk over. Ook zijn jongere zelf die hem af en toe vertelt wat hij moet doen, als een onzekere duivel op zijn schouder, past heel goed in het verhaal. Helemaal geweldig gecast dus.

Pedro Pascal was zo schattig in de hele film, en het is fijn dat hij niet de leider van het wapenkartel bleek te zijn. Zijn onschuld en positie als zoon van een crimineel die zijn vaders rol niet over wil nemen helpen zijn karakter sympathieker te maken. Het had ook meer kunnen lijken op The Interview waarin de fictionele versie van Kim-Jong Un een arrogant en verwend kind is wat alles krijgt wat hij wil of anders iemand afschiet, maar de onschuld en de liefde in de ogen van Pascal waren juist heel goed en verfrissend. Normaal speelt Pascal toch meer dreigende gangstertypes, of meer macho, dus deze film laat ook nog eens zien dat hij nog meer talent heeft dan je had kunnen verwachten van eerdere projecten.

Script

Aan het script kun je zien dat de schrijvers echt een film hebben gemaakt die ze zelf zouden willen zien. De schrijvers hebben ook op de achtergrond een dialoog over wat films zouden moeten zijn, wat ook weer een diepere metalaag geeft aan het verhaal. Kevin Etten heeft in interviews laten weten dat het begon als een plezierproject, en dat merk je ook. Etten en Gormican wilden eigenlijk gewoon hun held, Nicolas Cage, ontmoeten, en dat is precies datgene wat de film zo goed maakt. Het is een verhaal geschreven door mensen die in het verhaal zouden willen zitten. Dat maakt het een fijne kijk, zelfs als de CIA/spionagehoek niet altijd even sterk is.