Girlfriend's Day

Regie

De regisseur, Michael Paul Stephenson, heeft niet genoeg ervaring om de film een fijn ritme te geven. Er ligt veel nadruk op de eerste helft van het verhaal, waarin Ray Wentwort dieper in de put raakt, zijn baan verliest en depressief op de bank weg vegeteert. Hier is wat ruimte voor komedie, maar vooral tragedie met een traag tempo en loopt niet lekker over in de tweede akte. Hier krijgt Ray een nieuwe liefde en lijkt zijn leven een positieve draai te krijgen, en de film slaat helemaal om qua toon. Dan is er een derde akte, waarin de toon wat duisterder wordt, en er veel onthullingen zijn voor Ray en er reële dreiging is. Dit voelt iets meer als een thriller of een actiefilm, en deze drie toon wisselingen zijn een beetje vreemd en halen het tempo uit de film. Wel leuk is de wereld die is gecreëerd waarin er een vreemde focus is op het schrijven van kaarten als een poëtische kunst, maar dit is eerder toe te schrijven aan een goed script dan aan een strakke regie. Stephenson weet dus een boeiende wereld neer te zetten met een vreemde stijl, maar de toon niet vast te houden.

Acteerwerk

Bob Odenkirk is een goede acteur, en speelt de rol zeer serieus. Hij weet door zijn achtergrond in komedie heel goed om de straight guy te spelen die iets overkomt. Daar zit de humor in: de situaties en niet de geschreven grappen. Iets wat ook werkt voor Odenkirk is de slim geschreven teksten die aantonen hoe slim zijn karakter is zonder dat hij erg arrogant overkomt. Zijn onderliggende depressie speelt hij erg mooi, maar de hoop die komt met nieuwe liefde doet hij ook goed. Over hem niets negatiefs te zeggen dus. Ook fijn om naar te kijken was Amber Tamblyn als de liefde interesse, alhoewel de onthulling van haar als een ingehuurde kracht van Big Romance Cards iets onrealistisch overkomt. Ze speelde een vrij realistische vrouw, die net geen manic pixie dream girl was. Dit maakte haar sympathiek, en dat ze dan uiteindelijk alleen een stuk gereedschap is voor een rijke man, vooral als je één van de weinige vrouwelijke rollen in de film hebt, voelt een beetje zwak. Toch ligt dit niet aan de actrice, die ik in meer grotere projecten zou willen zien.

Script

Het script is prima gedaan door drie schrijvers: Eric Hoffman, Bob Odenkirk en Philip Zlotorynski. Omdat Odenkirk mee heeft geschreven zijn zijn dialogen letterlijk op maat gemaakt, en dat is zeer fijn om naar te kijken. Het verhaal zelf is wat minder, omdat het een film was die te veel probeerde te doen. Eric Hoffman werkt het beste aan standaard komedies, maar krijgt hier niet echt de ruimte om over de flauwe jaren 00 stijl te gebruiken waar hij echt goed in is. De combinatie van verschillende elementen die nooit echt samensmelten tot een tonaal geheel vallen dus wat tegen, dus misschien had er in de focus van het schrijfwerk wat meer aandacht kunnen zijn voor de details en de overgang tussen aktes.