Uncharted

Regie

Ruben Fleischer heeft bewezen dat hij best sterk actie kan regisseren met bijvoorbeeld Zombieland, en het vervolg, maar met de eerste Venom en nu Uncharted weet ik niet of ik hem echt een goede regisseur vind voor dit soort films. Het grootste studiowerk geeft weinig vrijheid, en volgens mij heeft Fleischer die vrijheid nodig om echt creatief te zijn. Nu was de actie vaak saai geschoten, en de choreografie was kapot geknipt in de edit. Waarom hij dit wel kon in Zombieland weet ik niet, maar het is zonde om te zien dat het hier niet werkt. De humor die Fleischer vaak wel over weet te brengen, wat voor mij het beste element was uit Venom, komt hier niet goed over omdat de chemie lijkt te missen tussen Holland en Walberg. Ze roepen steeds grapjes die verwisselbaar zouden kunnen zijn, en niet specifiek voor het karakter werken, waardoor hun relatie nogal saai is. Dat komt volgens mij deels door Fleischer, die ze heeft laten improviseren en daarin te ver is gegaan. Verder was de actie okay uitgevoerd, maar daarna slecht in beeld gebracht. De acties die acteurs als Walberg en Holland echt kunnen doen zouden beter benut moeten worden in een actiefilm, en de bewegingen moeten beter uitgedacht worden. Een beetje geluk is prima in films, maar het moet geloofwaardig blijven als je er echte spanning in wil houden. Indiana Jones heeft vaak geluk, maar moet het veel vaker nog hebben van zijn kundigheid en intelligentie. Hier mis je de karakter motivatie in de acties van de hoofdpersonen, en wordt het allemaal een beetje een smeltkroes van gemiddeldheid door de film heen. Er waren ook in de actiescènes veel te veel close-ups, en ik wist vaak niet goed hoe de bewegingen elkaar logisch op hadden moeten volgen. Al met al dus een matige prestatie.

Acteerwerk

Mark Walberg kan heel goed Mark Walberg spelen, maar dat was het dan ook eigenlijk. Zijn stem, houding, en persoonlijkheid veranderen niet voor deze film, en je hebt het idee dat je naar Walberg kijkt. Het haalt je vaker uit de film, en past eigenlijk niet goed bij deze film. Een oudere Sully, die zelf niet meer op avontuur kan en daarom op zoek moet naar een jongere opvolger zou heel wat beter zijn. Nu lijken Tom Holland en Mark Wahlberg elkaar de hele tijd een beetje na te doen, en dus zit er weinig echte frustratie tussen de personages en voelt hun relatie nogal nep. Ook Tom Holland’s accent doet dat, en zijn snelle Spider-Man-achtige manier van praten. Het is niet wat je verwacht hier, en door de hele tijd luchtige grapjes te maken zijn de dramatische momenten oppervlakkiger en de spannende situaties minder boeiend. Daarnaast roept dit bij mij dezelfde frustratie op als bij Star Wars: Rise of Skywalker. Iedereen is aan het schreeuwen, en roept over wat hij of zij op dat moment aan het doen is. Er is geen ruimte voor bezinning, voor karakters die even nadenken of alleen met hun gezicht acteren. Alles moet helemaal uitgesproken worden, en ik heb het gevoel dat dit de vloek is van de moderne film gericht op een TikTok-publiek: Er is geen geduld om een stilte te laten vallen. Ik geloof dat dit deels ligt aan Tom Holland zelf, die aan het improviseren was. Het maakt dat deze hoofdpersonen die niet echt boeiend zijn om naar te kijken, en hun relatie niet iets was om te willen zien. De manier waarop ze actie uitvoeren is daarentegen goed. Als ze echt op het scherm dingen doen zijn ze goed in wat ze doen. Jammer alleen dat deze actie dus matig tot slecht in beeld wordt gebracht.

Positief zijn Sophia Ali, en Antonio Banderas. Ali speelt een actievrouw beter dan Tom Holland een actieman speelt. Je krijgt vaak het gevoel dat ze geen echte grip heeft op de situatie, en dat ze alles moet geven om eruit te komen. Daaorm is het vreemd en jammer dat ze uit de laatste akte geschreven is. Ik had haar best meer willen zien. Antonion Banderas begreep ook precies in wat voor een film hij speelde, en probeerde een over-de-top schurk te spelen zoals je ze zou zien in een James Bond film. Dat doet hij prima, en zijn plan lijkt ook logisch te zijn als hij het uitlegt op scherm.

Script

Er is zeker wel inspiratie gehaald uit Indiana Jones, Da Vinci Code en National Treasure, maar die films hebben allemaal een balans die mist in deze film. Deze films focussen op boeiende karakters die bewezen slim zijn en binnen de regels van hun wereld mysteries kunnen oplossen. Deze films eindigden niet met een stel schepen die 500 jaar in een grot hebben gelegen en daarna volledig intact opgetild worden door twee magische helikopters om daarna een luchtgevecht te houden. Allebei zijn ze best grappig, de over de top actie en het onderzoekende, maar ze zijn niet echt met elkaar te verenigen op een realistische manier. Er zijn in totaal zes mensen die als schrijver worden genoemd in de aftiteling: Rafe Judkins, Art Marcum, Matt Holloway. Jon Hanley, Mark D. Walker en Jon Hanley Rosenberg. Dit is gewoon te veel en zo voelt het ook tijdens de film: Een script dat vol zit met losse ideeën die daarna herschreven is door een volgend persoon die nieuwe ideeën er overheen plakt. Dan sluipen er logica fouten in, en wordt er niet teruggekeken naar voorgaande versies om die logica terug te brengen. Daarnaast denk ik dat oude avonturenfilms eerder de inspiratie zijn geweest voor het schrijversteam, maar dat het bronmateriaal vooral is overgeslagen. De bekende vliegtuig scene is dan wel uit het videospel gehaald, maar de karakters lijken niet op die uit het spel, de avonturen zijn nogal vergezocht en de spanning van een interactief spel komen niet terug. Dus als je de titel eraf haalt en de namen van de hoofdpersonen aanpast had deze film prima als een willekeurige avonturenfilm verkocht kunnen worden. Nu, door specifieke verwachtingen die je hebt van het spel, is het een vreemd monster van Frankenstein.