The Big Night

Regie

De regie is erg slim van zowel Campbell Scott als Stanley Tucci zelf. Er zijn wel meerdere close-ups van het eten, maar ze nemen ook de tijd om afstand te nemen en de camera in een bepaalde hoek stil te zetten zodat je lange scènes hebt die zorgen dat je het gevoel hebt naar toneel te kijken. De laatste scène is er daarom één die je goed bijblijft. Alle spanning en frustraties zijn uitgesproken, alle conflicten zijn niet opgelost maar wel uitgesproken, en de jongste broer maakt simpelweg een eitje voor zijn familie.Het is een scène die laat zien dat het leven door gaat, en het heeft iets zeer echts en tragisch. Kleine leuk gevonden technieken zitten door de film heen gestrooid zodat ook anders saaie dialogen het moeite waard zijn om te blijven kijken. De grap met de lamp die tussen Ian Holm en Stanley Tucci in staat bijvoorbeeld is leuk en maakt dat een lange dialoog scène niet saai wordt. Die luchtigheid die uiteindelijk uitmondt op conflict geeft de film meer diepgang. Een andere filmmaker had de film waarschijnlijk erg statisch aan laten voelen.

Acteerwerk

Tucci en Shalhoub zijn zeer goed op elkaar ingespeeld, en mijn angsten die ik had over de accenten doen ik de film op had gezet bleken ongegrond. Ik weet niet hoe het voor Italianen klinkt, maar meerdere acteurs met een niet-Italiaanse achtergrond spreken zowel Engels met elkaar als Italiaans. Dit omdat ze graag de taal willen leren van hun nieuwe land. De film zelf geeft hier dus ook een realistische reden voor. De broers praten, lachen en schreeuwen zoals echte personen dat doen, en de dynamiek komt vooral door de natuurlijke chemie die de acteurs met elkaar hebben. Minnie Driver speelde ook een goede vertegenwoordiging van Amerika. Ze is de vertegenwoordiging van de verleiding van de Amerikaanse droom, en is meer dan alleen het lustobject dat gespeeld wordt door Isabella Rossellini. De actrices worden redelijk gezien als objecten in de film, en hebben niet specifiek een losstaande rol, maar toch weet Driver een karakter te geven aan haar soms onschuldig ogende personage.

Ian Holm springt er wel uit in deze film. Soms omdat hij iets te overdreven is, maar soms omdat hij heel subtiel kan zijn. Hij is de enige die weet dat de grote gast van de avond nooit gaat komen, en je ziet af en toe dat dit geheim hem te veel wordt. Hij heeft uitbarstingen van woede en geluk door elkaar, want het eten en de sfeer zijn geweldig in het restaurant, maar er zit spanning onderhuids omdat hij openlijk liegt. Die subtiliteit verbloemd door overdreven acteren is erg mooi en laat zien hoe ervaren Holm is.

Script

De kracht van de film zit in de script, en dan vooral in de manier waarop karakters met elkaar omgaan. De broers vertegenwoordigen twee kanten van een lange en oude discussie voor immigranten: Hoe behoud je de connectie met je wortels terwijl je je aanpast aan een nieuwe cultuur? Primo is de oudste broer en die bijt zich vast in Italiaanse traditie. Hij is degene die steeds terug valt op zijn Italiaans en degene die geen concessies wil doen in zijn recepten. Hij wil de Amerikanen iets over hem leren, en niet iets voorschotelen wat ze verwachten vol vet en met minder smaak. Als hij een vrije avond heeft gaat hij naar een kappersvriend van hem die hij eten en drinken geeft. Als Secundo zijn vrije avond heeft wil hij uit, naar Amerikaanse films met zijn Amerikaanse vriendin. Hij heeft wel een passie voor Italië, en soms zelfs fysieke passie als hij met de Italiaanse Gabriella het bed deelt, maar hij verlangt naar de Amerikaanse droom. Ian Holm vertegenwoordigt deze droom, want hij heeft een succesvol Italiaans restaurant die precies doet wat Amerikanen willen. Dit is een perfecte opbouw die de frustratie en wrijving tussen de broers in de eerste akte laat zien, maar niet uit kauwt voor het publiek. In de tweede akte gaat alles om het eten, de grote avond die uiteindelijk heel geslaagd. Even is iedereen blij. Toch zie je de onrust, en de dronken avond ontvouwt zich langzaam tot een groots fysiek conflict. De twee broers geloven allebei dat ze het beste doen voor elkaar, uit liefde, maar soms is goede intentie niet genoeg. Er zitten veel subtiele thema’s in het script waar goed over na is gedacht en dat maakt het niet alleen het kijken waard, maar het meermaals kijken.